https://www.zin.nl/2020/06/22/er-zeurt-altijd-een-stemmetje-ga-eens-schrijven/ Ja, hij houdt van bankhangen met een boek – en dat kan weer, nu hij zijn ambitieuze roman De vlinder in de inktpot heeft voltooid. Schrijver Patrick Bassant (1977) over besmeurde schoonheid, het gevaar van inkt voor schrijvers en over de kracht die er uit kunstenaarschap en idealen kan groeien. Een e-mailinterview met Daniëlle Bronsgeest.

De website Spanje3639.org is een digitale verzamelplaats voor alles dat relevant is voor de doelstelling van de achterliggende organisatie, de Stichting Spanje 1936-1939, te weten: het levend houden van de herinnering aan en de geschiedenis van de Nederlandse mannen en vrouwen die aan de kant van de Republiek deelnamen aan de Spaanse Burgeroorlog. Het is een voortreffelijke website waar het heerlijk klikken is naar internationale faits divers over de internationale brigades en de aandacht die er nog voor is. Tevens organiseren ze de jaarlijkse herdenking op het Plein Spanje 36-39 in Amsterdam Noord. De redactie van de site vroeg aan Hendrik Henrichs om mijn roman te bespreken, maar uiteindelijk hebben we er een interview per e-mail van gemaakt. Henrichs was historicus aan de UU en de biograaf van Johan Brouwer, aan wiens biografie Johan Brouwer. Zoeker, ziener en bezieler, 1989, ik heel veel informatie heb ontleend. Het uiteindelijke interview is vrij specialistisch, maar gezien de doelgroep vonden we dat verantwoord.

Aanstekelijke maar overvolle roman over Spaanse revolutie Maarten Steenmeijer 12 juni 2020, 15:00 Patrick Bassant wil veel vertellen in zijn tweede roman De vlinder in de inktpot. Over Pit, een werkloze Amsterdammer wiens leven wordt opgeschud wanneer hij als fotograaf betrokken raakt bij de burgeroorlog die in 1936 in Spanje losbarstte. Over alcoholist en blaaskaak Ernst Hemingway, die meer aandacht vroeg voor zichzelf dan voor de revolutie die links Spanje toen van de grond probeerde te krijgen. Over Pablo Picasso, die in de lente van 1937 in Parijs aan Guernica werkte. Over de kwalijke rol die Stalin speelde in de Spaanse burgeroorlog. Over Jef Lasts militaire carrière in Spanje en zijn breuk met het Russische communisme. Over Johan Brouwer, nog zo’n Nederlandse schrijver die in Spanje tot andere gedachten kwam. Bassants gretigheid en ambitie spatten van de pagina’s af en dat werkt aanstekelijk. Hij kan sterke scènes schrijven en zijn taal barst van de vondsten. Zijn zwakke plek is dat hij te veel informatie kwijt wil in zijn roman. Dat breekt met name de dialogen op, die nogal eens onnatuurlijk aandoen. Ook de plot zucht onder het gewicht van wat Bassant allemaal vertellen wil. Maar schrijven kan hij.

Op zondagavond ontvang ik wekelijks de nieuwsbrief van literair tijdschrift Terras. Een reminder: wat is nieuw en wat is er online gezet uit het archief van het roemruchte tijdschrift Raster. Hoewel ik er in eerste instantie overheen las, bevatte het een link naar de signalementen van de maand mei. https://tijdschriftterras.nl/signalementen-mei-2020/ waarin opgenomen een waarderend signalement of een signalerende bespreking van De vlinder in de inktpot door Tommy van Avermaete. "[Bassant] slaagt [...] er met dit indrukwekkende epos in het individuele lotgeval in te bedden in het ‘grotere’ – zowel het grotere van de burgeroorlog als dat van de intellectuele geschiedenis."

The world needs to know the truth - even if it's a lie

28 mei vloog De vlinder in de inktpot de wereld in. Uitgezwaaid door de uitgever, ritmische vleugelslag van Matthijs de Ridder, muzikale ondersteuning van Kolbak, peptalk van Atte Jongstra en eerste klapwieken door Patrick Bassant. “Er komt in deze hele lijvige roman geen fatsoenlijk mens voor - wat een stelletje klootzakken. Dik genieten.” Atte "Je hebt me gedwongen met nieuwe ogen naar het verhaal van deze eeuw te kijken." Matthijs "Ondanks zijn weerzinwekkende eigenwijsheid weet Patrick de heldere lijn te behouden." Koen Ik ben nog steeds aan het nagenieten van die prachtige boekpresentatie vorige week... Koen van Gulik van de Wereldbibliotheek, Matthijs de Ridder, Atte Jongstra en Kolbak: het was prachtig. Mooi nog eens te beluisteren - dat is weer een voordeel van zo'n digitale presentatie!